Όταν οι μαμάδες πάνε σχολείο...

Τα πιο νόστιμα τρουφάκια από τα δικά μας τα χεράκια...

Από τότε που ξεκίνησαν τα παιδιά μου να πηγαίνουν σχολείο, είχα μια κρυφή επιθυμία...
Να γινόταν λέει να βρισκόμουν μέσα στην τάξη, εκεί σε μια γωνίτσα...
Και μη μου πείτε μανούλες, ότι δεν σας έχει περάσει από το μυαλό τέτοια σκέψη γιατί θα αρχίσω να προβληματίζομαι... μέρες που έρχονται!
Όταν λοιπόν πριν μερικές μέρες,  μου ανακοίνωσε η κόρη μου ότι ο δάσκαλος τους, προσκαλεί τις μαμάδες να περάσουν τρεις ολόκληρες ώρες με τα βλαστάρια τους, φτιάχνοντας γιορτινά γλυκά
και χειροτεχνίες, ενθουσιάστηκα!!!

Η γιορτή είχε προγραμματιστεί για την Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου.
Το πρωί πήγαμε στο σχολείο μαζί με τα παιδιά, όπου μας υποδέχτηκε ο δάσκαλος της τάξης μας
κ. Ζαχαρίας Στιβακτάκης και χωρίς να χάσουμε χρόνο οργανώσαμε τα παιδιά σε ομάδες και ξεκινήσαμε!
Με τις οδηγίες των μαμάδων, τα μικρά μας ξωτικά έφτιαξαν τρουφάκια πεντανόστιμα, ρόφημα σοκολάτας, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν οι χριστουγεννιάτικες χειροτεχνίες.
Τα παιδιά συνεργάστηκαν μεταξύ τους και το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο!!!

Οι μικροί καλλιτέχνες δημιουργούν...

Ολοκληρώνοντας τις κατασκευές, μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη, τα παιδιά συνοδευόμενα
από τον δάσκαλο τους, μας τα έψαλλαν κανονικά... Τα κάλαντα καλέ!!!

Τα κάλαντα της Ικαρίας 

Για σένα κόρη έμορφη ήρθα με να τα πούμε
και τα καλά Χριστούγεννα για να σου ευχηθούμε.

Φέρτε μας κρασί να πιούμε και του χρόνου να σας πούμε
και του χρόνου να σας πούμε, φέρτε μας κρασί να πιούμε. κτλ

Κάπου εδώ, σκεφτήκαμε, τέλειωσε αυτή η όμορφη γιορτή... Αμ δε!
Τα μικρά ξωτικά είχαν άλλα σχέδια.
Με δημοκρατικές διαδικασίες... μας ζήτησαν να παίξουμε στην αυλή ένα παιχνίδι με το όνομα τζαμί! Βρε καλά μου, βρε χρυσά μου... φοράμε τακούνια να λέει η μια, βιάζομαι να λέει η άλλη,
τίποτα αυτά...
"Ο κύριος θα σας εξηγήσει το παιχνίδι και θα παίξουμε παιδιά εναντίον μαμάδων", τέλος!!!
Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται!!!!

Παιδιά εναντίον μαμάδων...

Αποχωρώντας από το σχολείο, κοίταζα μαμάδες και παιδιά, έλαμπαν όλοι...Λίγο η χρυσόσκονη,

λίγο η συγκίνηση, λίγο η χαρά...
Το σίγουρο είναι ότι περάσαμε υπέροχα και ευχαριστούμε από καρδιάς τον δάσκαλό μας
γι΄αυτή την πρόσκληση!
Και του χρόνου να είμαστε καλά να το επαναλάβουμε...